Chefchaouen, het blauwe stadje.

Chefchaouen, het blauwe stadje.
Gisterenochtend zij  wij na het ontbijt uit Meknès vertrokken. Dat ging niet zonder slag of stoot want toen wij bij de auto aankwamen, bleek dat deze was klem gezet door een andere auto. Uiteindelijk kwam iemand deze verplaatsen. Of we wel even 10 dirham wilden afrekenen. Zucht…….ja hoor, alleen maar om van het gezeur af te zijn. Nou is 10 dirham maar iets van 95 cent maar het gaat puur om het principe. Wij hadden al parkeergeld betaald. 
Voor de zekerheid zijn wij nog even langs de Koninklijke Stallen gereden. Maar naar een vlugge blik naar binnen geworpen te hebben, besloten wij om door te rijden. Ons teleurstellende bezoek aan ‘Prison Kara' stond ons nog helder voor de geest. De eerste stop was Moulay Idriss, een oud Berberdorp dat ongeveer 25 kilometer ten noorden van Meknès ligt. Het is een authentiek dorp dat tegen een berg is gebouwd. Tot 1916 was de toegang tot het dorp voor niet-moslims verboden. Ook nu nog zijn bepaalde delen, zoals de toegang naar de moskee, voor niet-moslims verboden gebied. Hier wordt door de bewaking scherp op gelet. Aan de klederdracht was goed te zien dat Moulay Idriss een stuk traditioneler is dan Meknès. De steegjes zijn echte kuitenbijters maar eenmaal boven heb je een mooi uitzicht. Na een welverdiende cappuccino gingen wij verder naar Volubilis. Hier zijn Grieks-Romeinse opgravingen te bewonderen. Dit was zeer de moeite waard ook omdat overal de beschrijvingen in het Engels te lezen waren. Onder een strakblauwe hemel hebben wij daar een dik uur door de geschiedenis van 2500 jaar geleden rondgelopen. Waarschijnlijk is dat hartje zomer niet te doen want zelfs nu was het nog een warme bezigheid. Vanaf daar zouden wij rechtstreeks naar Chefchaouen rijden. Daarbij moet je goed op je tellen passen of beter gezegd je (kilometer)teller. Echt overal kom je politiecontroles met een lasergun tegen. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee dus de cruisecontrol aan. Halverwege werd aangegeven dat de weg verderop versperd was en moesten wij omrijden. Tot onze grote schrik eindigde al snel het asfalt en reden over een onverharde weg vol kuilen en keien. In het begin dachten wij dat het maar een klein stukje zou zijn maar niets was minder waar. Ik denk dat wij wel 25 kilometer met een gangetje van 20 kilometer per uur door het Rif-gebergte hebben gereden. Het enige voordeel was dat het een prachtige natuurgebied was met mooie vergezichten. Waarschijnlijk dat wij met de omleiding iets over het hoofd hebben gezien maar uiteindelijk leidde Maps.me ons weer naar de verharde weg en waren we aan het einde van de middag in Chefchaouen en kwam er een einde aan onze avontuurlijke rit. Gelukkig was er nog net een parkeerplek vlakbij ons hotel. Natuurlijk wel tegen betaling. Ze weten de toerist op die manier aardig wat dirham uit de zak te kloppen. Wij zijn hier in totaal 2 nachten en dat blijkt ruim voldoende te zijn.
Donderdagochtend hebben wij de Medina van Chefchaouen, het blauwe stadje, verkend. De Medina is niet zo groot maar is wel tegen een berg gebouwd waardoor een stadswandeling ineens heel anders voelt. De beentjes worden zwaar op de proef gesteld. De dag begon met veel zon maar in de schaduwrijke smalle en vooral fotogenieke straatjes was het prima uit te houden. Chefchaouen is toeristisch en tegelijkertijd heel leuk. Er zíjn opvallend veel Chinezen. De vele, in diverse kleuren blauw,  geverfde huizen en het zonlicht zorgen voor prachtige fotomomenten. Verder is er niet zoveel in het stadje te doen maar het is echt de moeite waard om dit stadje te bezoeken. Zo bijzonder om al die blauwe huizen te zien. Vanaf de tegenoverliggende berg hadden wij een prachtig uitzicht over de stad. Helaas was er aan het eind van de middag teveel bewolking om van een mooie zonsondergang te spreken. Dan maar de dag goed afsluiten en van het heerlijk Marokkaanse eten genieten. Vrijdag wordt een reisdag naar Fez.

Salut,
Coen en Lia