Idul Fitri in Bukittinggi

Bukittinggi en Idul Fitri,

De reis van Parapat bij Lake Toba naar Bukittinggi hadden wij bij aankomst in Parapat meteen besproken. Helaas weer geen nachtbus maar een gedeelde taxi. In een afgetrapt Suzuki busje gingen wij de nacht in. Totaal geen comfort maar gelukkig gingen er halverwege de rit al 2 passagiers uit zodat wij wat meer ruimte kregen en zelfs wat uurtjes hebben geslapen. Dit rit slingerde uren lang over erbarmelijke slechte wegen vol gaten door de jungle. Tot overmaat van ramp hadden wij ook nog een lekke band en duurde het een uur voordat die was gewisseld. Met dank aan diverse passerende chauffeurs die met het juiste gereedschap te hulp schoten. Uiteindelijk, met één onwillige wielbout minder gemonteerd, werd de reis vervolgd. Kan allemaal in Indonesië. Motoren op het dak van een minivan, met een heel gezin op één scooter, geen probleem. Nog een leuk feitje was dat wij midden in de nacht de evenaar van noord naar zuid passeerden. Helaas stopte de chauffeur niet bij dit markante punt. Na een rit van 15 uur arriveerden wíj woensdagochtend in een rustig Bukittinggi in ons veel te hoog geprijsde hotel. Idul Fitri, het suikerfeest, in het islamitische jaar 1440, zorgt voor veel vraag naar accommodaties waardoor de prijzen verdubbelen en soms nog meer dan dat. Wij waren allang blij dat wij iets gevonden hadden en nog dicht bij het centrum ook. Op de eerste dag van Idul Fitri waren alle restaurants gesloten, iedereen is op familiebezoek. Amper verkeer, en westerse toeristen hebben wij helemaal niet gezien. ’s-Middags een rondje gelopen en de overblijfselen van Fort de Kock bezocht. Dat stelde niet veel voor. Eigenlijk was er behalve de oude toegangspoort niets interessants te zien. Bij het entreebewijs was de toegang tot de dierentuin inbegrepen. Maar dat was  zo’n trieste bedoening. De paar dieren die er waren zaten in hele krappe verblijven. Daar kregen wij tranen van in onze ogen en was maar één remedie voor……..zo snel mogelijk naar de uitgang. Op het centrale plein staat een klokkentoren, Jam Gadang, waarvan het uurwerk door Nederland is geschonken. Het plein bleek later die avond het verzamelpunt van de lokale bevolking en misschien ook wel de Indonesische toeristen. Het was er ieder geval enorm druk. Verder viel er niet zo veel te doen. Donderdag hebben wij een scooter gehuurd en zijn naar het Pagaruyung paleis gegaan. Dit koninklijk paleis stamt uit de Minangkabau cultuur en is een replica omdat het originele paleis in 2007 tot de grond toe afbrandde. Het was er enorm druk en ook hier waren wij de enige westerse toeristen en dat hebben wij geweten. ‘Sir can I make picture’, ‘lady can I make selfie with you? Sure you can. In het begin is het wel grappig maar na tientallen verzoeken………..pfff alweer? We leken wel 2 filmsterren haha. Tijdens een heftige regenbui konden wij schuilen op een plek waar een Indonesisch bandje speelde. Het klonk nog lekker ook. Tussen elk nummer door ging één van de bandleden met de pet rond. Opeens kreeg hij Coen in de gaten, stapte op hem af en er viel een doodse stilte onder het overige publiek. Wat gaat die ‘Belanda goreng’ doen? Dat was een ongemakkelijk moment maar met het deponeren van een briefje in de tipbox keerde het geroezemoes weer terug. Dit soort momenten moeten wíj niet te vaak hebben haha. Samen met het paleis voor de koningin,  Silindung Bulan, geeft het Pagaruyung paleis mooi weer hoe de bouwstijl van de Minangkabau was. Deze is echt afwijkend van de Batakstijl. 
Tijdens onze terugtocht werden wij nogmaals overvallen door een hoosbui. Gelukkig konden wij even schuilen en tijdens de rest van de rit deden onze poncho’s hun werk. En wat waren wij blij met onze scooter. Op de heenweg was het al druk maar op de terugweg was het nog een groter gekkenhuis. Maar met onze scooter konden wij al slalommend tussen de file door Bukittinggi bereiken. Voor 10 euro een prachtige dag gehad. 
Bij het Orchid hotel hadden wij afgesproken dat zij een chauffeur zouden regelen van Bukittinggi naar Harau Valley en 3 dagen later van Harau Valley naar Bungus nabij Padang. Plotseling bleek de prijs bijna verdubbeld te zijn omdat de chauffeur vanwege het drukke verkeer lang onderweg zou zijn. Daar gingen wij niet in mee en hebben alleen de rit na Harau Valley laten staan. De chauffeur wilde wel vroeg vertrekken om het drukke verkeer te mijden want hij moest ook nog terug. Wat ons betreft geen probleem want wij hebben met eigen ogen gezien hoe vol de wegen tijdens feest- en vakantiedagen zijn. En toen ging vrijdagmorgen vroeg de wekker………

Groetjes, Coen en Lia.