Kuitenbijter Lissabon

Kuitenbijter Lissabon

Zaterdag, 29 mei, begon een nieuw reisavontuur. Nadat wij in de eerste weken van januari 2020 nog van een mooie skivakantie in Val Gardena hadden genoten, werd het reizen daarna door covid-19 naar dromenland verwezen. Maar sommige dromen komen toch nog uit zoals deze reis naar Portugal. Wij hadden bewust voor een comfortabele vertrektijd gekozen en arriveerden daardoor om 16.00 uur in Lissabon. De koffer lag snel op de bagageband en met de metro waren wij in no-time in het centrum van Lissabon. Het openbaar vervoer is hier perfect geregeld en ook nog eens goedkoop waardoor de meeste mensen hun auto laten staan. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. 
Nadat wij bij LX SoHo Boutique Hotel waren ingecheckt zijn wij meteen op pad gegaan. Dat Lissabon op 7 heuvels is gebouwd wisten wij maar dat het van die kuitenbijters zijn kwamen wij meteen achter. 43 Jaar geleden(waar blijft de tijd) was Coen er in een korte tijd 2 keer geweest maar met de marinematen werden de afstanden natuurlijk met de taxi overbrugd. Waarvoor bestaan de dingen anders. Tegenwoordig houden wij ervan om de stad zoveel mogelijk te voet te verkennen en voor Lissabon geldt dit zeker. Daarmee zie je veel meer en ervaar je veel meer. Onze eerste doelen waren 2 uitzichtpunten die redelijk in de buurt lagen. In de buurt wil niet zeggen makkelijk bereikbaar. Want waar vind je die punten?……… Juist,  op de hoogste punten van de stad. Zodra wij bij ons hotel de hoek om waren ging het steil omhoog en wij kunnen jullie verzekeren dat met 25 graden de poriën wijd open gaan staan. Maar de beloning is er ook naar. Op het eerste uitzichtpunt ‘Miradouro Nossa Senhora do Monte' hadden wij al een mooi uitzicht op grote delen van de stad, in de verte de brug over de Taag en het grote Christusbeeld aan de overkant daarvan. Het uitzicht vanaf ‘Miradouro da Graça' was nog mooier omdat je hier een beter zicht op ‘Castelo de São Jorge' had. Het kwam mooi uit dat hier een paar terrasjes waren waar wij onder het genot van een biertje en een lekker avondzonnetje bij konden komen. Het is een heerlijke plek om te vertoeven. Je zit hier echt tussen de lokale bevolking die met elkaar honderden kleine slakken weten weg te werken. Die worden bij een wijntje of een biertje als snack gegeten. Coen werd ook nog uitgenodigd om er een paar te nuttigen maar heeft het bij één gelaten haha. Wij vulden onze magen met vis en vlees. Op de terugweg naar het hotel passeerden wij leuke streetart en diverse terrassen waar veel jongeren het weekend vierden. Dat was heel gezellig maar onze vermoeide geesten waren aan rust toe. Daar kwam nog bij dat het behoorlijk waaide waardoor het zonder jas of vest niet bepaalde aangenaam was om op een terras te zitten. Dat bewaren wij nog voor een andere keer. 
Zondag was het de eerste volle dag voor sightseeing Lissabon. Als eerste gingen wij naar het beginpunt van tram 28. In boekjes wordt aangeraden om daar op te stappen omdat de tram al snel overvol is. Maar de zojuist opgeheven quarantaineplicht zorgt ervoor dat de stad nog niet overlopen is door toeristen. Integendeel zelfs. Het toerisme moet echt nog op gang komen. Hierdoor was er voldoende plek in de kleine oude tram. Het is een superleuke route en je ziet in korte tijd veel van de stad. Op driekwart van de route zijn wij bij Miradouro de Santa Luzia uitgestapt. Daar heb je een mooi zicht op de oude wijk Alfama. Na een paar fotomomenten ging het via smalle steegjes en trappetjes verder en kwamen wij op zeeniveau uit om het verderop gelegen mooie plein Graça do Comérico te bewonderen. Via Arcos da Rua Augusta betraden wij de wijk Baixa Chiado. Natuurlijk ook weer met steile smalle wegen maar ook zeer sfeervol. Helaas was het museum Arqueológico do Carmo gesloten. Of dit door covid-19 komt is ons niet duidelijk. Het was wel jammer want dit museum is rond een kerk zonder dak gevestigd en is bijzonder om te zien. Tijdens de aardbeving van 1755 stortte het dak van de kerk in en de renovatie is nooit van de grond gekomen. Langs en niet met elevador Santa Justa belanden wij in een lager gedeelte van de stad vol winkelstraten om daarna de klim naar Castelo de São Jorge te maken. Nu begrijpen jullie misschien de aanhef van dit verslag want ’s-avonds gillen de kuiten nog steeds om te stoppen met al dat gewandel. Het kasteel kent een rijke geschiedenis met vele heersers. In de eerste eeuw voor Christus was er al sprake van een fortificatie op de heuvel waar het huidige kasteel zich bevind. Ook hier heb je weer een schitterend uitzicht over de stad. Omdat wij toch niet ver van het gezellige pleintje in de wijk Graça af waren, hebben wij daar weer onder het genot van een biertje de middag afgesloten. Op zoek naar een restaurant belandden wij in een leuk steegje waar wij eenvoudig maar lekker Indiaas hebben gegeten. Iets verderop zagen wij een leuke wijnbar die wij even in het geheugen hebben opgeslagen voor onze laatste volle dag in Lissabon. Hiermee kwam aan een warme dag een einde. De beentjes moe, de grijze massa in de bovenkamer de indrukken nog verwerkend legde wij onze hoofden te rusten.
Het is maandag en onze laatste volle dag in Lissabon. Aangezien wij bijna het gehele oude centrum hebben gezien, besloten wij om even naar de overkant van de Taag te gaan. 43 Jaar geleden had Coen ook al zicht op het enorme Christusbeeld dat daar staat maar was er nog niet geweest. Deze dag hebben wij zoveel mogelijk van het openbaar vervoer gebruik gemaakt en daarvoor ook een dagkaart onbeperkt reizen aangeschaft. Met de metro en de ferry gingen wij naar Cacilhas en daar zouden wij dan met bus 101 naar het het monument Christo Rei kunnen gaan. Jammer dan, de bus was net vertrokken en om daar een uur te wachten zagen wij ook niet zitten. Dus toch maar weer de benenwagen gebruikt voor de 3 kilometer lange tocht. In de Portugese katholieke kerk leefde al langer de gedachte om in navolging van Rio de Janeiro een Christusbeeld met het zicht op Lissabon te bouwen. Toen de tweede wereldoorlog uitbrak spraken de kardinalen van Lissabon de gelofte uit dat als Portugal gevrijwaard zou blijven van de oorlog, dan zou het Christusbeeld gebouwd worden. En zo geschiedde. Ook hier zijn de uitzichten weer fenomenaal. Alleen zie je nu de hele stad aan de overkant van de Taag liggen. Daarbij heb je ook nog een mooi zicht op het zusje van de beroemde Golde Gate Bridge uit San Francisco. Voor de terugweg waren wij net op tijd bij de bushalte. Hoewel, de bus was al vertrokken maar stopte alsnog voor ons. Super bedankt chauffeur. Ook de ferry terug naar Lissabon lag op ons te wachten zodat wij snel onze ontdekkingsreis, dit keer naar Belém, konden vervolgen. Belém ligt een kilometer of 5 ten westen van het centrum en dan is het fijn dat het openbaar vervoer zo goed geregeld is. Bus 728 bracht ons bij het klooster ‘Mosteiro dos Jeronimos’. Helaas was dit op maandag gesloten evenals de aanpalende kerk. Om niet voor een gesloten deur te staan kan je het beste een museumbezoek niet op maandag plannen. Daar zijn wij in Spanje en Italië vaker tegenaan gelopen. Maar zelfs vanaf de buitenkant was het klooster en de kerk mooi om te zien. Aan de waterkant konden wij het monument ‘Padrão dos Descobrimentos' bewonderen. Een mooi monument ter ere van de 15de eeuwse Portugese ontdekkingsreizigers. Iets verderop ligt het kleine fort ‘Torre de Belém'. In vroeger tijden beschermde dit fort Lissabon tegen indringers die via de Taag probeerde binnen te vallen. Toen lag het fort midden in de rivier maar in de loop der tijden is de loop van de rivier veranderd en ligt het aan de oever. Het is een markant en veel gefotografeerd object in Lissabon. Overal in Portugal kan je custardtaartjes, Pasteis de nata, eten maar de enige echte komen uit Belém en heten dan ook Pasteis de Belém. De rest is namaak en mogen daarom deze naam niet dragen. De ingrediënten van Pasteis de Belém zijn een lang bewaard geheim. Uiteraard hebben wij ook onder het genot van een kop koffie van deze taartjes gesmuld. In Belém is ook het presidentiële paleis maar daar zie je niet veel van. Het is dat de erewacht daar staat anders loop je er gewoon voorbij. Na onze wandeling  door Belém besloten wij om in de oude stad nog even een afzakkertje te halen bij een mooie wijnbar. Helaas zorgde de harde wind voor teveel afkoeling waardoor wij het bij één glas hebben gelaten. Snel terug  naar het hotel gegaan om om te kleden en daarna lekker in de stad gegeten.
Vandaag, dinsdag, gaan wij met de trein naar Porto.

Vejo você na próxima Fez
Coen en Lia