Machu Picchu y Pachamama

Machu Picchu y Pachamama.

Maandagochtend gingen wij al vroeg met de bus op weg richting Aguas Calientes. Eigenlijk hidroeléctrica want daar stopt de bus. Nou vinden wij een beetje spanning niet erg maar dat mocht dit keer best wat minder. Pachamama was ons niet goed gezind. Al snel naar vertrek uit Cusco begon het te regenen. Nou is dat normaal gesproken niet zo erg. Maar hier in de Andes wordt anders gereden dan bij ons in Nederland. Overal halen minivans in en de wegen zijn vol bochten en natuurlijk rijdt je in de bergen. Ook dat valt nog mee maar als het op 4300 meter als een jacko begint te sneeuwen wordt het minder leuk. Er lag een dik pak sneeuw op de weg en daar rij je dan met je touringcar zonder sneeuwkettingen. Een vrachtwagen die niet verder kon, een minivan met slippende banden en dan moet je over een bochtige weg nog naar beneden. Wij hielden ons hart vast maar gelukkig hadden wij een goede en wijze chauffeur die de touringcar en ons veilig door het slechte weer loodste. Het was ook ijskoud, echt poolweer. En als je dan hoge nood hebt zonder beschutting is dat geen pretje haha. De rit in zijn geheel was prachtig. De kleine zeven uur vlogen voorbij omdat het landschap fascinerend mooi is. De laatste 30 km gingen via een zandpad langs steile afgronden van honderden meters diep. Wij weten nog een weg voor het programma ‘de gevaarlijkste wegen'. Dat was voor Lia het signaal om een tukkie te gaan doen. Kwart voor twee arriveerden wij bij hidroeléctrica waar alle busjes hun passagiers afzetten. Vanaf hidroeléctrica is het ongeveer twee en half uur lopen naar Aguas Calientes. Je loopt langs een spoorweg waar af en toe een trein langs komt maar die weten dat er mensen langs het spoor lopen. Het was een mooie wandeling die licht omhoog gaat. We genoten van de wilde orchideeën, trompetbomen en de overige flora, de woest stromende rivier Urubamba en de mooie vergezichten. En ja hoor, op het einde begon het te regenen. We waren al drijfnat van het zweet en nu moesten de ponchos ook nog aan werd het helemaal een klamme bende. Op de markt meteen maar een schoon t-shirt gekocht. In eerst instantie dachten wij dat ons hotel gesloten was toen wij ervoor stonden. Alles donker, wat nu? Toch maar even aan de deur voelen, oh die gaat open. Hé, er zitten zelfs mensen binnen. Wij werden gelukkig wel verwacht en kregen een nette kamer toegewezen. Wel gehorig maar met een heerlijk bed. Aguas Calientes vonden wij leuker dan gedacht. Een echt bergdorp ingeklemd tussen de toppen van de Andes. Gezellige sfeer, aangename temperatuur maar ze weten je portemonnee wel te vinden. Vroeg het bed ingegaan omdat om vier de wekker ging. ’s-Nachts wakker geworden. Nee hè, het regent pijpenstelen. Daar werden wij niet vrolijk van. Maar ja, Pachamama kan je niet dwingen. Dinsdagochtend stonden wij om half vijf in de rij om met de eerste bussen omhoog te gaan naar de Machu Picchu. Het was gelukkig droog maar wij hielden met alles rekening. Om zes uur waren wij binnen om de majestueuze zonsopkomst te zien. Maar al wat er kwam, geen zon. Wel wolken, heel veel wolken die de Machu Picchu aan het zicht onttrokken. Gelukkig klaarde het ook op. Het werd niet echt zonnig maar het zicht werd wel beter. En wat een indrukwekkend dorp krijg je dan te zien. Het is zo knap dat de Inca’s dergelijke bouwwerken boven op een bergtop konden bouwen. Helaas moesten wij ook nog gebruik maken van onze ponchos. Maar ondanks dat het weer niet optimaal was, vijf uur lang genoten van deze indrukwekkende stad met steile trappen. Wij zijn niet bij de sungate geweest want dat was een uur omhoog lopen. Bovendien had je vanaf de sungate helaas geen zicht op Machu Picchu zelf. Wij hebben wel de gebruikelijke route gevolgd waardoor je langs alle bijzondere gebouwen komt. Om elf uur lieten wij ons door de Machu Picchu bus afzetten bij de spoorlijn en in twee uurtjes liepen wij terug naar het verzamelpunt van de busjes. Bij een restaurantje nog wat gegeten omdat wij weer een lange reis voor de boeg hadden terug naar Cusco. De tweedaagse naar de Machu Piccchu zat er weer op maar wat een voorrecht om dit te mogen aanschouwen. Om half tien waren wij weer terug in Cusco. Snel een douche genomen en het bed in. Woensdag weer vroeg op want dan gaan wij naar de Rainbow Mountains. Wat betreft het vroeg opstaan komen wij wel aan ons trekken deze reis. Maar het is het allemaal waard. Aan het eind van dit verhaal nog even een antwoord op een misschien voor jullie raadselachtig begrip. Pachamama betekent ‘moeder aarde’. De Inca’s geloofden in de kracht van moeder aarde, het water en de lucht.

Adios,
Coen en Lia.