Prachtig verblijf bij Jophira Tin Tin

13 juni 2019 - Padang, Indonesië

Alleen op de wereld bij Jophira Tin Tin 
Maandagochtend in alle vroegte afscheid genomen Abdi Homestay. Wij hebben daar drie fantastische dagen gehad en genoten van de familiaire sfeer en het positivisme. Mooi gesprek met Ikbal gehad die zijn eerste droom heeft waargemaakt met de mooie homestay maar nog meer dromen heeft. Hij wil voor arme jonge kinderen een school stichten zodat deze kinderen ook een eerlijke kans krijgen. De vervuiling van het dorp moet een halt worden toegeroepen en daarom wil hij een project starten om de plastic-problematiek aan te pakken. En dan zijn lieve vrouw Nonny die ons altijd een lekkere maaltijd voorschotelde. Yoga, altijd druk in de weer om de boel te regelen. In het begin dachten wij dat het een jochie van een jaar of 18 was die daar een beetje hielp. Foutje, bleek hij al 29 te zijn en in september te gaan trouwen. En last but not least Rinal, onze vrolijke gids en manusje van alles in het familiebedrijf, die elke dag een praatje met ons maakte.
Na stevige omhelzing van Nonny stapte wij in de becak voor het begin van iets wat wéér wat van een  wereldreis weg had. Want na de becak ging het verder met de lokale bus waar normaal gesproken plaats is voor 15 passagiers maar waar met gemak 21 passagiers in worden gepropt. In Padang aangekomen gingen we met de taxi verder naar Losmen Tin Tin bij Bungus beach. Daar werden wij al door Raoul, onze gastheer opgewacht. Het laatste gedeelte van de reis naar Jophira Tin Tin werd met de boot afgelegd. Je moet er wat voor over hebben om op exotische bestemming te verblijven. Wij waren hier van de buitenwereld afgesneden omdat je er alleen per boot kan komen. Geen wifi en dus geen internet en dat al voor de zesde dag op rij. De wereld wordt ineens heel klein en beperkt zich tot het strand en de paar bamboohutjes. Het is allemaal heel basic maar wij hebben er bewust voor gekozen om Sumatra op dit strand af te sluiten en vooral in de relaxstand te gaan staan. Het was heerlijk toeven aan het strand. Vis van de barbecue, lekker biertje erbij en ’s-avonds met het geruis van de golven op de achtergrond in slaap vallen. Alleen op de wereld want wij waren op de eerste nacht na, de enige gasten. Uiteraard leende de zee zich ervoor om te snorkelen en hier waren toch weer andere soorten te zien dan bij Pulau Weh. Alleen was de zee hier wat onstuimiger dan bij Pulau Weh. Volgens Raoul heeft dat te maken met de stand van de maan. Desondanks was er nog veel te zien. Achter de hutjes bevind zich een mangrovebos waar varanen zitten. De hond van Jophira Tin Tin zag het niet zo in deze beesten zitten en joeg ze steeds weg. Jammer want Coen probeerde ze nou juist te fotograferen. De krabbetjes zijn grappig om te zien. Het strand is er mee bezaaid en ze rennen als een bezetene voor je weg, verstoppen zich in schelpen of schieten een holletje in. Ondanks dat er weinig gasten zijn is het ’s-avonds gezellig. Raoul en de meisjes die er werken spelen gitaar en zingen Indonesische liedjes. We zijn er ook nog een dag met de boot op uitgetrokken naar andere eilandjes. Blijkt dat er op veel meer strandjes overnachtingsmogelijkheden zijn die waarschijnlijk niet op internet te vinden zijn. Op het eerste eilandje overnachtte heel veel jongeren in tentjes. Liggend in hangmatten, gitaarspelend op het strand, potje voetballend zorgden ze voor hippiesfeertje. Ook hier was het mooi snorkelen in het heerlijke water. In deze wateren hoef je niet eerst voorzichtig met de tenen de temperatuur van het water te voelen. Je plonst meteen in een warm bad. Dat is nog eens wat anders dan de Noordzee. Van de koraalriffen is helaas niet veel over, dat is allemaal dood. Oorzaak waarschijnlijk verkeerde vissersmethoden en vervuiling. Het strand op het tweede eilandje was nog mooier. Daar werd Coen een tijdje achterna gezeten door een behoorlijke grote vis. Het leek erop dat de indringer niet werd getolereerd. Voor de zekerheid de rivaal maar afgeschud want Coen had geen zin om een paar scherpe tandjes in zijn sappige kuiten te krijgen. Op dit eilandje was zelfs een bintang te krijgen. Met dit warme weer was het alsof er een engeltje over je tong pieste. Inmiddels zijn wij er achter gekomen dat het een behoorlijke beestenboel is bij Rophira. Behalve de drie katten, Jackie de hond en de eerder genoemde varaan ontdekte wij ook neushoornvogels, diverse apen en wilde varkens die over het terrein denderen. De ark van Noach is er niets bij. Op de valreep werden er tijdens de laatste duik twee enorme zeeschildpadden gespot. Majestueus zwevend door het heldere water en af en toe wat knabbelend aan de rotsen bewogen zij zich voort door de mooie Indonesische wateren. Wat een voorrecht om deze mooie dieren in hun natuurlijke omgeving te mogen ontmoeten. Ons verblijf bij Jophira Tin Tin was een voltreffer en een aanrader om naar toe te gaan als je Sumatra bezoekt. Er is wel één mits, je moet geen luxe verwachten. Bamboohut, koude douche, eenvoudige accommodatie maar één met de natuur en je krijgt er zoveel moois voor terug. Na een laatste lunch namen wij afscheid van Carolina, Myra en Sachi die ons goed verzorgd hebben. Iedere maaltijd werd door hen smaakvol bereid en met een lach opgediend. Vanaf de boot werd nog een laatste blik op het strand en geworpen en langzaam verdween ons paradijsje van de laatste drie dagen uit zicht.

Terima kasih Jophira Tin Tin 
Coen en Lia 
 

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

2 Reacties

  1. Menja en Jan:
    13 juni 2019
    Wat een prachtige verhalen en belevenissen. Dat wordt thuis weer wennen als je geen bezienswaardigheid meer bent of ....is dat juist heerlijk. Voor nu nog even genieten van het leven daar!
  2. Coen en Lia:
    13 juni 2019
    De rol van Brad Pitt en Angelina Jolie past ons toch niet zo haha. We komen over 3 dagen gewoon als Coen en Lia terug. Wel met een rugzak vol belevenissen en ervaringen.