Relaxen bij Lake Toba

Relaxen bij Lake Toba,
Zaterdag, 1 juni, gearriveerd in Parapat bij Lake Toba waar wij de laatste ferry naar Tuk Tuk hadden. Lake Toba is één van de grootste kratermeren van Indonesië en bevat het eiland Samosir waarop Tuk Tuk gelegen is. Door de ferry werden wij nagenoeg bij ons guesthouse, Laster Johny, afgezet. Dit keer hebben wij een wel heel basic kamer. Toilet doorspoelen met een kan water, iets wat je veel tegenkomt in Indonesië, is even wennen haha. Het is erg rustig in Tuk Tuk waar de meeste accommodaties voor de toeristen zijn. Het is laagseizoen maar dat geldt niet voor het vervoer. Vanwege de ramadan reist de lokale bevolking ook veel. In Parapat dachten wij de nachtbus naar Bukittingi te regelen maar die is tot 8 juni volgeboekt. Daarom maar weer een alternatief genomen en voor 4 juni een gedeelde taxi geboekt. Dat wordt weer een aardig tripje van 15 uur. Zondag hebben wij helemaal niets gedaan. Helemaal in de relaxstand, boekje lezen, wat zwemmen en een biertje drinken op de verjaardag van Lia. Maandag zijn wij op de scooter het hele eiland rond gereden. Als eerste hebben wij een klein museum bezocht waar een aantal Batakhuizen staan en een in een cirkel geplaatste stenen stoelen van 300 jaar oud waar vroeger door de stamoudsten belangrijke onderwerpen werden besproken en werd ‘recht gesproken’. Vlak ernaast is een executieplaats waar veroordeelden werden onthoofd. Die Batak-clans waren niet echt vredelievend. Het museum stelde verder niet veel voor en in 10 minuten waren wij er doorheen. Maar ja 60 cent entree voor 2 personen stelt ook niet veel voor. De scootertocht voerde ons naar het hoogste punt op het eiland waar je een prachtig uitzicht op het meer en de omgeving had. Onderweg kwamen wij heel wat Batakdorpjes tegen met die typische Batakhuizen. Heel even was de regen spelbreker maar gelukkig waren wij net bij een punt waar wij konden schuilen. Overal wordt je door met name kinderen begroet en als het even kan willen volwassenen met je op de foto. Ze zijn ook allemaal geïnteresseerd waar je vandaan komt. Al honderden keren moeten zeggen dat wij uit ‘Belanda’ komen. Aan de oostkant reden wij in bergachtig terrein met veel bochten. Even opletten dus, zeker na de regenbui. Daar zie je wat boerenactiviteiten. Aan de westkant kwamen wij heel veel rijstvelden tegen. Op de velden die op dat moment leeg stonden wentelden de waterbuffels zich weldadig in de modder. De velden die in gebruik waren stonden er frisgroen bij. Een prachtig contrast met de de bergen op de oever van het vasteland. De wegen waren hier vlak en goed begaanbaar. Er was hier veel meer bedrijvigheid dan aan de kant van Tuk Tuk. Opeens kwamen wij langs een een paar huizen waar grote gekleurde en versierde borden hingen met allerlei teksten. Er liepen ook veel mensen in mooie gewaden. Tijdens onze eerdere ritjes en transfers hadden wij dit ook al een paar maal gezien. Nu waren wij toch wel benieuwd wat voor een feestje hier gaande was. Met de nodige schroom bij de ingang aan wat mensen gevraagd maar niemand die ons begreep. Plotseling werden wij door een Indonesische vrouw aangesproken die ons uitnodigde om het terrein op te gaan. Dat was totaal geen probleem. En wij moesten vooral ook foto’s maken. Maar tot onze grote verbazing belandde wij niet op een gewoon feestje maar op een herdenkingsplechtigheid van een begrafenis van een man van 83. Zo’n herdenking gaat er wel even anders aan toe dan bij ons in het westen. Er werd gegeten en gedronken, er was live muziek en er werden soort van dansen uitgevoerd. Er was geen verdriet, alleen maar blijdschap. Wij stonden een beetje achteraf alles te bekijken toen wij door een mooi geklede vrouw werden aangesproken. Bleek het de dochter van de overledene te zijn. Zij en haar man waren heel enthousiast dat wij daar waren en was heel geïnteresseerd in wat wij op Sumatra deden. Natuurlijk ook hier weer op de foto en wij moesten vooral van deze gebeurtenis genieten. Nou ja……., genieten? Wij hebben het als heel bijzonder ervaren en het heeft ons ook verrijkt. Hier heerste de vreugde en geen verdriet. Vreugde dat een man nu naar God ging, vreugde om zijn leven. Oh ja, de kist stond gewoon temidden van dit feestgedruis. Na een dagje scooteren bij ons guesthouse gegeten en nog wit zitten babbelen met een leuke Finse gast. Vandaag, dinsdag, nemen wij de laatste ferry naar Parapat voor onze lange reis naar Bukittingi.