Vroege vogels in de jungle

Vroege vogels,
Daar ging de wekker weer. Klereding zou je normaal denken maar niet tijdens deze reis. Het is een vast ritueel geworden tijdens deze vakantie. Donderdag, 14 juni, gingen wij voor zes dagen naar de Manu Jungle en wat een avontuur werd dat. Vanaf Cusco gaat de weg eerst omhoog richting het Amazonegebied. Een eerste stop was in Paucartambo waar wij een bezoek aan de lokale markt brachten en dat was enorm leuk. Dit was een originele markt en niet gemaakt voor toeristen. De gemeenschappen uit de bergen komen ook naar deze markt en de vrouwen van iedere gemeenschap onderscheiden zich met de kleur van hun hoofdbedekking. Dat was een kleurenpracht van jewelste. De aardappelteelt schijnt daar ook vermaard te zijn. Ook hebben wij daar nog een museum bezocht waar het één ander over de cultuur werd verteld. De reis ging verder omhoog. Hoog in de bergen begint het nevelwoud. Dat was ook wel te zien aan de bewolking en het was nog fris ook. Wederom waren wij blij met onze jassen. Langzaam daalden wij af naar het regenwoud en al die tijd rij je in een rammelende bus over onverharde wegen. Het regenwoud heeft niet voor niets zijn naam gekregen, dicht wolkendek en miezerregen. Desondanks is het prachtig om hier door te rijden. Helaas lieten de dieren zich niet zien. De ‘Cock of the Rock’ dus ook niet. Dat is de nationale vogel van Peru die zich in het nevelwoud ophoudt. Langzaam daalden wij van 3500 meter af naar 500 meter en aan het eind van de middag arriveerden wíj in Pillcopata. De onderkomens zijn basic maar wij hadden hier tenminste nog stroom. Alle avonden werd om zeven uur het diner geserveerd, collectief eten. En onze kok Pablo slaagde er iedere keer in om een smakelijke maaltijd neer te zetten. Van slapen kwam niet veel terecht omdat er een feest in het dorp was dat tot vijf uur in de ochtend duurde. Wat een takkenherrie. De tweede dag gingen wij per boot naar de Paititi lodge. Hier kregen wij al het echte junglegevoel. De boot werd vijf dagen ons vervoermiddel. Caesar, de motordrijver en José, zijn hulpje brachten ons overal. En dat is geen kinnesinne op de snelstromende Madre de Dios rivier waar het af en toe ook ondiep is. Deze dag hebben wij enorm veel vogels kunnen spotten. Vooral in een Lagune waar wij met een vlot doorheen voeren was het prachtig. Aan het einde van de dag maakten wij nog een pittige nachtwandeling op zoek naar spinnen, slangen en meer van dat nachtvolk. Onze groep bestond toen uit vijf kwetterende Amerikanen en een Duitse jongen en uiteraard wijzelf. Die kwetterende Amerikanen zijn niet echt bevorderlijk om dieren te spotten. Gelukkig hebben wij op afstand wel de eerste apen gespot. Na een goede nachtrust gingen wij al vroeg op pad voor dag drie. Het groepje bestond nu alleen nog maar uit een Duits echtpaar, onze begeleiders en wijzelf. Het werd een lange dag in de boot naar Otorongo diep in de jungle. Tijdens onze tocht kwamen wij twee keer vast te zitten op de keien. Vooral de tweede keer hebben wij veertig minuten staan ploeteren om los te komen. Gelukkig hadden wij op de eerste dag al laarzen van de organisatie gekregen zodat wij de voeten droog hielden. De laarzen heb je wel nodig want op veel plekken is de jungle modderig en je moet ook wel eens door kleine stroompjes lopen. Bij Boca Manu gingen wij de Manu rivier op en daar hebben wij buiten de vele vogels ook veel kaaimannen gezien. De witte kaaiman en de donkere kaaiman als wij het goed vertalen. Sommige waren ontzagwekkend groot. Een zwempartij zat er dus niet, zeker niet omdat de rivier ook vol zit met piranha's. Het Otrongo kamp was een stel veredelde tenten met een gemeenschappelijke ruimte waar wij met kaarslicht dineerden. Er was namelijk geen stroom. ’s-Nachts moest je ook met je zaklamp aan naar het toilet lopen. Toch wel een spannende bezigheid zo midden in de jungle. Dag vier weer vroeg op pad op zoek naar de apen. En die hebben wij die dag heel veel gezien en ook veel verschillende soorten zoals de kapucijnapen, wolapen, spider monkey, howler monkey, squirl monkey en de black saddle tamarin. Vergeef ons de Engelse benaming maar wij weten de Nederlandse vertaling niet. De flora en fauna is overweldigend mooi en het weer zat ook mee hoewel wij het veel warmer hadden verwacht. De nachten waren zelfs koud. Vochtig was het wel. Handdoeken, natte kleding, het droogde voor geen meter. Dag vijf werden wij wakker met het geschreeuw van de howler monkey. Het werd weer een lange tocht terug over de Manu rivier en de Madre de Dios rivier naar de Paititi Lodge maar dat ging niet zonder slag of stoot. Onze gids had een ander reisschema van de touroperator gekregen dan wij hadden geboekt. Na vier uur varen waarbij wij onderweg diverse capibara's, en een tapir hebben gezien, kwamen wij in Boca Manu aan. De gids had contact met de touroperator en kreeg opdracht om daar te blijven. Hier waren wij het niet mee eens omdat wij vreesden dat wij dan niet op tijd terug zouden zijn in Cusco. Na vele telefoontjes met de touroperator nam de gids in overleg met de motordrijver de beslissing om door te varen naar de Paititi Lodge. Pfieuuu, dat was toch wel even een opluchting. Wij zijn blij dat we volhardend zijn geweest in ons standpunt en blij dat de gids ons probleem ook inzag. Alle lof voor hem en de motordrijver. Op de terugweg zie je pas wat een verval de Madre de Dios rivier heeft en geweldig hoe Caesar alle obstakels ontwijkte. Want dit keer voeren wij stroomopwaarts. Aan het eind van de middag arriveerden wij weer in de Paititi Lodge. Wij waren inmiddels beiden zwaar verkouden maar het was het waard. De laatste dag van onze jungletrip was niet interessant. Het bezoek aan de parrot claylick wall viel ook in het water omdat het mistig was. Niets te zien dus maar dat is de natuur en moet je accepteren. De reisdag van Atalaya naar Cusco met de bus was verder super vermoeiend. 
Wat was dit een onvergetelijke ervaring. Het was alle ontberingen meer dan waard. Terwijl wij dit blog schrijven hangen wij in de lucht van Cusco naar Lima voor onze laatste tussenstop. Wij hopen dat wij jullie enigszins mee konden nemen in onze belevenissen. Peru is een divers land met een rijke cultuur. Ook heel anders dan de Europese maatstaven maar als je dat accepteert heb je een prachtige vakantie.

Coen en Lia