Frankincense museum en Mughsail beach

Vandaag zijn wij als eerste naar het Frankincense museum in Salalah gegaan. Het is niet heel groot en binnen een uur heb je het gezien. Het museum verteld iets over de geschiedenis van met name de Dhofar regio en Oman in zijn algemeenheid. De Dhofar regio was van oudsher het middelpunt in de handelsroutes op het Arabisch schiereiland. Op grote schaal werd hier de wierook en wierookolie geproduceerd. Beide producten worden uit de hars van de Frankincense, ook wel de wierookboom genoemd, gewonnen. Aan de olie wordt een ontstekingremmende werking toegeschreven. Het zou onder andere helpen bij artritis, acne en eczeem. Het museum mag dan niet groot zijn  het is wel mooi ingericht met duidelijke Engelstalige beschrijvingen. Naast het museum ligt de archeologische site Al Baleed maar gezien de warmte hebben we dit niet bezocht. Het nodigde ook niet uit. In de koelte van de airco  zijn wij naar het strand van Dahariz gereden. Dat ligt om de hoek en aan het eind daarvan is een vogelspotplek. Er zaten inderdaad heel veel vogels. Wij zijn geen vogelkenners dus de namen moeten wij jullie, op één na, schuldig blijven. Die ene was volgens ons de flamingo waarvan er een paar in de plas rondliepen. Niet roze zoals in Curaçao maar wit. Het strand is prachtig met wit zand, palmbomen en een paar koffietentjes waarvan wij er natuurlijk één hebben uitgetest. En ook deze is goedgekeurd waarbij de onvermijdelijke vraag gesteld werd waar we vandaan komen. Het strand nodigde wel uit om te blijven maar wij wilde de westkant van Salalah nog zien.  Aan de westkant van Salalah kronkelt de kustweg zich door de bergen omhoog en omlaag. De omgeving ziet er prachtig uit en wij krijgen prachtige vergezichten over de Indische oceaan te zien. Het plan was om naar het strand van Fazayat te gaan maar een steil zandpad van 6 kilometer heeft ons er van weerhouden. Zo'n avontuur hadden we al beleefd. Toen we nog een stukje verder reden stonden we in één keer weer voor een controlepost, een militaire dit keer. Dit zal de grens met Jemen toch niet zijn? Nee dus, die bleek 45 km verderop te liggen maar of we wel even onze paspoorten en autopapieren wilde afgeven en wij iets verderop wilde parkeren. Natuurlijk braaf alle bevelen opgevolgd en 5 minuten later mochten wij weer verder. Al snel zijn wij daarna gekeerd en zijn naar het strand van Mughsail gereden. Dat is makkelijk bereikbaar, heeft zitjes met zonneschermen en een lekker strand hoewel niet zo mooi als dat van Dahariz. De grote parkeerplaats was helemaal leeg en ook hier geen strandgangers. Het water heeft een heerlijke temperatuur. Alleen de onderstroom was vrij sterk. Heerlijk om in november nog in de oceaan te liggen. Die houden wij erin. Dat bevalt ons namelijk prima. Het zout hebben wij bij het zwembad van het hotel eraf gespoeld. Tussendoor hebben we de auto laten wassen. Die zag er niet uit na ons avontuur bij Jebel Shams. Voor €2,50 was de auto weer blinkend schoon. Nog een paar dingen voor onze terugreis naar Nizwa regelen en dan morgen de stille tocht van 882 km door de woestijn.