Startpunt Kuala Lumpur

Na een goede vlucht zijn wij zondag aan het eind van de middag in Kuala Lumpur gearriveerd. Nadat wij onze bagage hadden opgehaald, geld hadden gepind en met de trein in het centrum van Kuala Lumpur arriveerde, waren wij inmiddels twee uur verder. Het vliegveld ligt namelijk 54 km buiten de stad. Als haringen in een ton moesten wij het laatste stukje met de monorail naar Bukit Bintang overbruggen. Met onze lange broeken nog aan, was de lichaamstemperatuur al aardig gestegen en dat werd alleen maar erger nadat wij het laatste stukje naar ons hostel, Amethyst Love Guesthouse, lopend aflegde  De klamme deken die over ons werd gegooid, zorgde ervoor dat wij bezweet de backpacks van onze ruggen lieten glijden. Na aan alle formaliteiten te hebben voldaan gelijk de stad in om wat eten te scoren. En laat DE straat met streetfood nou net vlakbij te zijn. Het blijft altijd leuk om gewoon op straat wat te eten en het is ook nog eens lekker. Daarna zijn wij naar het KLCC-park gelopen voor een mooi uitzicht op de indrukwekkende Petronas Towers en een kleine show met verlichte fonteinen. De Twin Towers, zoals de lokale bevolking ze noemt, waren met 452 meter eens de hoogste gebouwen van de wereld. Inmiddels zijn ze overvleugeld door gebouwen in Dubai en Shanghai. Toch blijft het moderne centrum van Kuala Lumpur met zijn hoge gebouwen wel gaaf om te zien. 
Wij zijn op vakantie en ja hoor op maandagochtend ging de wekker gewoon om half zeven. Lekker lang nachtje gehad,…..not. Maar daardoor waren wij wel ruim op tijd bij Mike bikes voor een gave fietstocht van 4 á 5 uur door Kuala Lumpur. Een aanrader als je hier een keer naartoe gaat. Je komt op plekjes waar je als toerist niet snel zal komen en je krijgt op een leuke manier iets van de historie van de stad te horen. Uiteraard worden de andere bezienswaardigheden niet overgeslagen en een bezienswaardigheid waren wij zelf ook. Fietsers zijn ze duidelijk nog niet gewend en je werd met grote ogen bewonderend aangekeken. Desondanks werd er in het verkeer goed rekening met ons gehouden. Met 34 graden en een hoge luchtvochtigheid ontaarde een pauze in de fietstocht meteen in een eruptie van de zweetklieren en de poriën. Niet normaal wat een mens aan vocht kan verliezen. In de middag zijn wij nog naar het KL Eco Park gegaan, een origineel stukje jungle in deze metropool. Niet echt een schokkende ervaring,  de canopywalk was het leukste gedeelte. Als je nog nooit een jungle hebt gezien, krijg je wel een idee maar voor de rest stelde het niet veel voor. Dat wij in de tropen zitten is ook wel duidelijk. Wíj waren net op tijd met een paar biertjes terug in ons hostel toen de sluizen opengingen. Coen was wel even naar een plaatselijk schoenmaker die voor een paar centen gewoon op straat even een schoenzool van Lia haar wandelschoen repareerde. Maar wat hier in een uur valt, valt bij ons in een maand. Niet normaal zeg en het onweer tussen de hoge gebouwen is bijna angstaanjagend. Dat is de reden dat wij nu even tijd hebben om wat te schrijven. Als het het nog opentrekt zullen wij de helilounge bezoeken voor een drankje en een geweldig uitzicht over de stad. Zo niet, dan moeten wij dit uitstellen totdat wij hier over vier weken weer terug keren.

Groetjes Coen en Lia.