Onderweg naar Sur

Gisteren hebben wij de woestijnrit van Salalah naar Nizwa gedaan. Een bijzondere ervaring om dat een keer te hebben ondergaan maar geen tweede keer zo'n retourtje. Wederom de nodige politiecontroles en tegen de schemering waren wij weer bij Nima Guesthouse. Dit keer hadden wij een eenvoudige kamer in het oude gedeelte, achter het fort. Het ontbijt hebben wij nog bij Nima Guesthouse genuttigd en daarna op pad naar Sur. Onze eerste stop was Ibra. Hier zouden wij de verlaten lemen huizen van het oude woestijndorp Ibra moeten zien. Nou, we moesten ze met een vergrootglas zoeken. Een leuke poort en een paar muren, dat was het. In Izki en Nizwa was meer te zien. Verloren tijd dus. Na Ibra echt de woestijn in bij Al Wasil. De Sharqiya woestijn ook wel Wahiba Sands genoemd is 180 bij 80 km groot. Je vindt er enorme zandvlaktes van fijn zand maar ook hoge zandduinen van meer dan 100 meter hoog. Er zijn tal van kampen midden in de woestijn waar je kan overnachten. Wij hebben dat overgeslagen. In Marokko hebben wij al een keer in de woestijn overnacht en een kamelenrit overleefd. In Peru hebben wij ook al in de woestijn geslapen en dunebashing met een buggy gedaan. Wij zijn alleen zo ver als mogelijk het gebied ingereden om wat mooie plaatjes te schieten. En mooi is het zeker. Na het warme zand van de woestijn afkoeling gezocht bij de prachtige wadi Bani Khalid. De tocht vanaf de hoofdweg door de het oostelijke gedeelte van het Hajar gebergte is al prachtig en dan moet de wadi nog komen. Toen wij daar aankwamen zagen wij veel geparkeerde auto's. Het is dan ook één van de populairste wadi's van Oman. Wij hadden er niet bij stilgestaan dat het vrijdag is en dat na het middagbezoek aan de moskee veel families op pad gaan om samen te picknicken. Bij de natuurlijke baden viel het wel mee met de drukte. De wadi en zijn omgeving zijn werkelijk schitterend om te zien en je kan er heerlijk zwemmen. Uiteraard hebben wij dat even gedaan. En ook hier is de temperatuur van het bergwater prima. Wij hadden dat veel kouder verwacht. Omdat de tijd doortikte zijn wij naar ruim een uur weer vertrokken er stond ons nog een ritje van 2 uur naar Sur te wachten en voor het donker wilde wij wel op de hoofdweg zitten. Uiteindelijk reden wij in het stikken donker alsnog over een slingerweg. Maar man man man, je wordt helemaal debiel van de verkeersdrempels. Alleen al bij de binnenkomst van Sur telden wij er 10. Je moet vreselijk alert zijn. Sommige staan met borden goed aangegeven en hebben gele strepen. Er zijn er ook waar het waarschuwingsbord ontbreekt en als de gele strepen dan vervaagd zijn, zie je de drempel pas op het laatste moment. Het hotel in Sur ziet er netjes uit. Mooie kamer en een goede koffietent ernaast waar we ook kunnen ontbijten. Een paar deuren verder hebben wij heerlijk vis gegeten. Dus een mooie uitvalsbasis voor onze dagtochten in deze omgeving.