De Douro-vallei

De Douro-vallei
Donderdag zijn wij uit Porto vertrokken. Rond 12 uur konden wij de huurauto in de buurt van het hotel ophalen. Voor wij verder gaan met het verhaal, één opmerking.  Het is ons opgevallen dat er toch veel restaurants en winkels dicht zijn. Bij sommige zie je dat die nooit meer opengaan en bij anderen moet je dat nog maar afwachten . In ieder geval stonden wij zowel in Lissabon als in Porto een paar keer voor een gesloten deur bij een door ons uitgekozen restaurant. Het lijkt erop dat covid-19 voor diverse ondernemers de nekslag is geweest. 
Afijn, vanuit Porto zijn wij naar het oosten gereden om de schoonheid van de Douro-vallei te ontdekken. Porto is port en de wijngaarden op de flanken van de Douro-vallei zorgen voor de juiste ingrediënten. Om even wat meters te maken hebben wij het eerste gedeelte van de route gebruik gemaakt van snelwegen. Sommige kun je gewoon berijden maar sommige zijn tolwegen en bij die laatste moet je in Portugal goed opletten. Er zíjn tolwegen die alleen maar met detectiecamera’s werken en daar moet je een apart kastje voor in de auto hebben. Het is ook heel onduidelijk wanneer je op een dergelijke tolweg rijdt. Je ziet het pas als je bij zo’n controlepunt bent. Andere tolwegen hebben een ticketsysteem en automatische detectie. Daar kan je dus gewoon betalen. Rijdt je zonder te betalen op een tolweg , krijg je een dikke boete. Gelukkig hadden wij over dit tolsysteem gelezen en bij de huur van de auto zo'n kastje gehuurd. Wij willen uit de problemen blijven. Nou, dat weten jullie dan ook weer. Gratis tip van deze globetrotters. 
Nu verder met de trip. Bij Vila Real zijn wij afgeslagen naar de Douro. Via smalle wegen bereikten wij het uitzichtpunt São Leonardo da Galfura. Dat was echt de moeite waard. Vanaf grote hoogte heb je een prachtig uitzicht op de Douro-vallei. We hadden geluk dat het vrij helder was waardoor wij ver konden kijken. Veel toeristen weten dit punt te vinden. Vanaf het uitzichtpunt gingen wij naar Peso da Régua om één van de mooiste trajecten van de vallei te volgen. Volgens velen is dat de route via de N222 tot aan Pinhão. En wij kunnen alleen maar beamen dat het inderdaad een mooie route is. Overal zie je de wijngaarden op de flanken van de Douro-vallei liggen. Na Pinhão hebben wij de Douro verlaten en daarmee ook Porto en zijn port. De neus van de micra werd naar het zuiden gezet. Langzaam verdwenen de wijngaarden uit de bergen en maakten plaats voor bossen. Het landschap werd ook ruiger maar niet minder mooi. Grote delen kleurden geel en geurden heerlijk door de bloeiende brem. Tussen de brem en de bomen kwamen steeds meer rotsblokken tevoorschijn. Net alsof íemand vanaf boven een handje stenen heeft neergekwakt. Het blijkt dat het graniet is en op een paar plekken zijn er groeven voor de granietwinning. Gelukkig wordt het landschap niet ontsiert door massaproductie. Onze B&B in Lapa was een voltreffer. Dat plaatsje vind je alleen niet op de kaart. Officieel heet het Quintela. Als je wil weten waar wij zaten moet je in Google-maps zoeken op Casa Aldeia da Lapa. Lapa is een inieminie klein middeleeuws plaatsje met een bijzonder kerkje dat rond een rots is gebouwd. De mythe gaat dat een kind in 1492 de afbeelding van Senhora da Lapa op die rots heeft gezien. Behalve de mooie omgeving en het kerkje is er niet veel te beleven. Zelfs het eten in het restaurant was middeleeuws; koude forel(wel gaar haha), gekookte aardappelen en wat sla, biertje erbij en koffie toe. De prijs was gelukkig ook middeleeuws. Wat een contrast met onze B&B zeg. Als je een keer in deze hoek komt, is deze B&B echt een aanrader. Prachtige kamers en een goed ontbijt, het geld waard.  
Wij zitten nu in Fatima. Daarover de volgende keer meer. 

Bom fim de semana
Coen en Lia