Semarang

De autoferry was wel een dingetje. Door een privé chauffeur werden wij bij Bunga Jabe opgehaald en na een ritje van ruim een half uur afgezet bij de ferry. Volgens de jongens van Bunga Jabe was een half uur van tevoren ruim voldoende. Opi wachtte ons al op en gaf ons de boattickets. Maar toen startte de survivaltocht op zoek naar een zitplaats. Aan me hoela, half uur van tevoren is ruim voldoende. Twee uur zullen ze bedoelen. Wat een chaos was het op de ferry. Het autodek stond propvol met auto's, schots en scheef geparkeerde scooters en op de kade stonden nog meer scooters. Hoe ze die op het schip hebben gekregen is ons een raadsel. Tussen de scooters door wurmden de passagiers zich een weg naar andere delen van  het schip. De trappen zaten al vol en daar werd al geroepen dat alles vol zat. Inderdaad ieder vrij plekje dek was bezet met zittende of liggende mensen. Coen natuurlijk lekker eigenwijs en ja hoor in het achterste deel vonden wij toch twee lege stoeltjes vlak bij elkaar. Dampend van het zweet lieten wij ons op onze stoeltjes vallen. Was dit nou zo'n voorbeeld van een typische Indonesische veerboot die veel meer mensen vervoerde dan er plek was? Wij waren in ieder geval blij dat wij mee konden maar nog blijer dat wij na 4 1/2 uur heelhuids in Jepara aankwamen. Weer een ervaring rijker zullen wij maar zeggen. In Jepara kregen wij een sms-je dat de bus naar Semarang vanwege de drukte op de weg twee uur later zou vertrekken, lekker dan. Uiteindelijk bleek dat maar een half uurtje te zijn. In de avond konden wij dan eindelijk bij het mooie Kotta hotel in Semarang inchecken. Vlug de spullen gedropt en een hapje gegeten in restaurant Spiegel dat naast het hotel ligt. De goede recensies over het restaurant klopte helemaal dus lekker gegeten. Vermoeid na een slopende reisdag zochten wij al vroeg onze bedden op.
Semarang is niet bepaald een toeristische bestemming maar zeker voor Nederlanders interessant. Ten tijde van de VOC en Nederlands Indië heeft Nederland zijn voetdruk in Indonesië achter gelaten. Aan de hand van de site Indische literaire wandelingen hebben we een reis door de historie gemaakt. In het oude stadscentrum staan veel van oorsprong Nederlandse handelshuizen, de Immanuel Koepelkerk uit 1794, een weeshuis en andere verwijzingen naar Nederland. Straatnamen zijn er ook in het Nederlands weergegeven zoals Heerenstraat, Hoofdwachtstraat en Kerkstraat. De wandeling was een kleine vier kilometer lang en erg leuk om te doen. Omdat het erg warm is, wordt je wel gesloopt door zo'n wandeling. Een momentje van rust op de kamer was wel welkom haha. Bij Mbak Lien hebben we 's-avonds nog lekkere loenpia's gegeten. En nee, loenpia met een n is geen tikfout. Zo schrijf je dat schijnbaar in het Indonesisch.
Dinsdag hebben we lekker uitgeslapen, uitgecheckt en de bagage tijdelijk bij de receptie opgeslagen. Onze trein vertrok pas om 22.50 uur. Wij hadden nog de hele dag voor sightseeing. Via Grab een taxi besteld en naar Kampung Pelangi gegaan. Het is oneerbiedig gezegd een soort van sloppenwijk waar ze de huizen en trappen in diverse kleuren hebben geschilderd en/of van graffiti hebben voorzien. Veel van de kleuren zijn helaas al vervaagd maar graffiti kwamen wij volop tegen. Het was aardig om te zien maar wij hadden toch meer kleur verwacht net zoals in Malang. Je ziet wel goed hoe de mensen in een kampung met en naast elkaar leven. Wat een verschil met Nederland. Wij leven in een zéér rijk bedeeld land. Zo'n ervaring zet je weer eens met beide voeten op de grond. Hierna zijn wij naar Lawang Sewu gegaan. Dit gebouw is het voormalig hoofdkantoor van  de Nederlands Indische Spoorwegen en je ziet ook veel verwijzingen naar de Nederlandse aanwezigheid. De bevolking heeft het gebouw de bijnaam Lawang Sewu gegeven dat betekent 1000 deuren. Of het er inderdaad 1000 zijn is de vraag. Het waren er in ieder geval heel veel. De tentoongestelde stukken stelde niet zoveel voor maar het gebouw zelf was wel fotogeniek. De bevolking beweerde overigens dat er geesten in het rond doolden. We hebben ze nog even gezocht maar niet gevonden.
Vervolgens zijn wij naar een interessante Chinese tempel geweest. De eerste contouren van de Sam Poo Kong Tempel dateren uit begin 14de eeuw toen de moslim ontdekkingsreiziger Zheng He in wat nu Semarang is, arriveerde. Zheng ontdekte een grot en richtte die als tempel in. Later werd de tempel verder uitgebouwd en diverse malen gerenoveerd. De oude grot is in 1704 door een aardverschuiving vernield en in 1724 is er naast de oude grot een nieuwe gebouwd waarin een standbeeld van Zheng is geplaatst. Wij mochten de grot niet bezoeken. Dat is alleen weggelegd voor diegenen die daar komen om te bidden. Het complex was de moeite waard om te bezoeken. Wij vinden het altijd interessant om iets van andere culturen mee te krijgen. De rest van de dag hebben wij niet veel meer gedaan dan de tijd uitzitten tot ons vertrek naar Jakarta en heel veel te drinken. Man, man, man, wat is het warm. Het voelt soms als een sauna.