Jakarta

Na een treinreis van bijna zes uur kwamen wij woensdag in de vroege ochtend in Jakarta aan. De eerste taxi wilde ons niet meenemen. Geen idee waarom niet maar verwees ons naar een andere chauffeur. Een taxi zonder meter dus. Ondanks dat wij in de trein hadden geslapen waren wij moe en hadden geen zin in onderhandelen. Wij wilden zo snel mogelijk ons bed in. Natuurlijk betaalde wij teveel maar 'so what'  het stelde vergeleken met Nederland nog steeds niets voor.  Om vijf uur 's-morgens konden onze 'broze lichamen' dan eindelijk de heerlijke bedjes van Wonderloft hostel testen. Na een dutje van vier uurtjes en een ontbijt op de valreep konden wij Batavia verkennen. De tijd van de VOC en Nederlands Indië zie je ook hier weer terug in de gebouwen. Aan de rand van het Taman Fatahillah plein vind je café Batavia uit 1837. Het gebouw heeft diverse functies gehad en is sinds 1993 een restaurant. Aan de overkant van het plein staat het grote stadhuis van Batavia uit 1710. Tegenwoordig is daar het Historisch museum gehuisvest dat wij donderdag hebben bezocht. In het museum kreeg je een aardig tijdsbeeld van Batavia ten tijde van de VOC-tijd en Nederlands Indië. De entreeprijs was wel lachwekkend voor zo'n historisch gebouw; 10.000 rupiah met z'n tweeën, 62 eurocent dus. Wij verbazen ons nog steeds over dit soort prijzen. Na een rondje om het plein en een koffie bij café Batavia zijn wij naar de oude haven Sunda Kelapa gelopen. Dit was een belangrijke haven voor de Nederlandse handelsvloot van de VOC. De haven is nog steeds in gebruik. Oude houten schepen liggen daar tegen de wal en zorgen voor mooie fotomomenten. Iets verderop staat de Menara Syahbandar, de uitkijktoren. Hier werden de aankomende en vertrekkende schepen uit Batavia in de gaten gehouden. Er tegenover is het Maritiem museum in een gebouw uit 1718 dat ten tijde van de VOC als specerijen pakhuis dienst deed. De musea zelf hebben wij niet bezocht. Na de lunch zijn wij naar de Chinese buurt geweest maar daar vonden wij niet veel aan. Op de terugweg hebben wij Mangga Dua Mall bezocht. Veel van dit soort malls zijn een soort van bazaar of pasar. Heel veel kleine stalletjes onder één dak en een lekker rommelig geheel. Zo'n gebouw heeft ook nog diverse verdiepingen en je kunt er veeal voor weinig kleding kopen. In de avond niets bijzonders gedaan en lekker wat gelezen en daarna heerlijk geslapen.
Donderdag was onze laatste dag op Java. Zoals eerder vermeld zijn wij naar het Historisch museum gegaan en daarna met de tuk tuk naar het centrum. Daar hebben wij de Istiqlal moskee bezocht. Toeristen kunnen daar een rondleiding krijgen en dat was heel interessant. Het grote en modern vormgegeven gebouw zit vol symboliek. De grote koepel is 45 meter in doorsnee  de kleine koepel is 8 meter in doorsnee en op het midden van de grote koepel staat een versiering die 17 meter hoog is. Dit alles symboliseert de dag van de onafhankelijkheid van Indonesië op 17 augustus 1945. De moskee is de grootste van zuid-oost Azië en heeft vijf galerijen. Dit staat symbool voor de vijf principes waar de Islam voor staat. Tijdens hoogtijdagen, zoals Idul Fitri, komen daar 200.000 mensen tegelijk bidden. Ieder plekje op de pleinen, galerijen en gangen is bezet. Een indrukwekkend aantal. Tegenover de moskee staat de kathedraal van Jakarta. Van binnen een sober interieur maar dat beide gebedshuizen vlak bij elkaar staan, staat ook weer symbool voor de verdraagzaamheid. Na deze geestelijke inspiratie zijn wij naar Nationaal monument, Taman Monas  gegaan. Het is een soort van toren en staat in het midden van een groot park. De tickets om helemaal naar boven te gaan waren helaas uitverkocht. Wij hebben wel het museum bezocht maar dat vonden wij niet echt interessant. Het bestond uit een aantal diorama's met een verhaal erbij. Op een platform en in een heerlijk windje hebben wij de vermoeide voeten even tot rust laten komen. Hierna zijn wij naar ons hostel terug gegaan en hebben wij gezellig met andere reizigers zitten kletsen waaronder George die wij voor de derde keer deze reis tegenkwamen. Tijdens het tikken van dit verhaal zijn wij in afwachting van ons vertrek naar Jeddah. We hebben straks de tijd om alles te laten bezinken en de opgedane indrukken te verwerken. Wij vonden het weer leuk om onze ervaringen met onze volgers te delen en jullie reacties te lezen.