Sevilla straalt en Leslie is een bitch.

Leslie is een bitch,
Wat heeft Leslie nou met jullie rondreis door Andalusië te maken hoor ik jullie al denken. Nou…, Leslie is geen lief meisje waar ineens de stoppen van doorsloegen. Maar het is wel de orkaan die vanaf de Atlantische oceaan in Portugal aan land kwam en het weer ineens instabiel maakte.
Zondagochtend zaten wij met onze lange broeken aan op de patio bij Carmen en David te huiveren terwijl wij de avond daarvoor nog met z’n allen tot twaalf uur in korte broek aan de witte wijn zaten. ’s-Nachts had het geregend en de temperatuur was drastisch gedaald. Gelukkig voelde de hartelijkheid van Carmen en David van Casa Rural Ecuestre als een warme deken. Wat hebben wij daar drie fantastische dagen gehad. Wel leuk om te vermelden dat zij en hun leerlingen raar opkeken dat wij gebruik maakte van het zwembad. Wie duikt er nou in oktober nog het zwembad in?! Nou wij wel. Dan vraag je er volgens David om, om de volgende dag verkouden om een paracetamol te vragen haha. Het water is veels te koud. Niet dus, het was heerlijk verfrissend bij 32 graden. Maar helaas komt aan al het goede ook een eind. Moeten wij toch nog een keer terug om de echte vispaëlla van David te proeven. Mi casa es tu casa, mijn huis is jouw huis, werd door ons echt gevoeld en het werd enorm gewaardeerd dat wij in het Spaans probeerde te communiceren. Hebben al die Spaanse lessen toch nog wat opgeleverd.
Onderweg naar Sevilla kwamen wij diverse katoenvelden tegen. De olijfbomen zijn dik in de minderheid en in het golvende landschap lachen de bruine omgeploegde akkers je tegemoet. Met een omtrekkende beweging om Sevilla arriveerden wij in Mairena de Aljarafe, een plaatsje tegen Sevilla aan. Wij hadden daar een prachtige loft die van alle gemakken was voorzien. De auto stond veilig opgeborgen in de afgesloten parkeergarage van het gebouw zodat wij met een gerust hart op pad konden. Het weer was inmiddels aanmerkelijk verbeterd en wij hadden spijt van onze lange broeken toen wij in de stad liepen. Om daar te komen maakte wij gebruik van de metro die op tien minuten loopafstand van onze loft was. Onze eerste doel was Parque Maria Luisa met het prachtige Plaza de Espaná. Het geheel werd ontworpen voor de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929. Om daar te komen moesten wij ons nog even door een feestje wurmen. In een aangrenzend park was het Fiësta de Naciones aan de gang waar wij een heerlijk Dominicaans broodje konden scoren. Het park vonden wij niet zo boeiend. Het was er wel heerlijk koel en dat zal zeker in de zomer voor veel bezoekers een weldaad zijn. Het Plaza de Espaná daarentegen is heel mooi om te zien. In de muren, banken en bruggen is heel veel keramiek verwerkt. Echt een bezoek waard. Via de wijk Universidad werd koers gezet naar de wijk El Arenal. Daar staat de Moorse toren Torre del Oro. Goud zal je er niet vinden maar in de 13de eeuw moest deze toren de haven beschermen. De toren maakte deel uit van de verdedigingsmuur die naar het Real Alcázar liep. Het in de toren gevestigde maritiem museum was dicht en dat gold voor meer bijzondere locaties op deze zondag. Maar geen nood een wandeling door de stad is ook zeer de moeite waard. Via de smalle straatjes van El Arenal en Santa Cruz zijn wij naar de toegangspoort van La Macarena gelopen. Op Plaza de la Encarnacion staat de indrukwekkende houten constructie ‘Metropool Parasol’. Heel bijzonder hoe dit is gemaakt. Omdat wij onderweg heel wat tapasprikkels hadden opgevangen hebben wij daar maar aan toegegeven. Helaas dit keer de verkeerde keuze gemaakt wat betreft het restaurant. Maar goed, het vult en je kan weer verder. Inmiddels was de duisternis ingevallen en waren wij nu wel blij met onze lange broeken en vesten. Toch wel frisjes Leslie. Eén voordeel van Leslie, het appartement bleef koel.
Maandagochtend begon fris en het was bewolkt. Weer het werk van die bitch. De vooruitzichten waren ook niet al te rooskleurig. Vol goede moed toch op pad naar de Kathedraal van Sevilla en de La Giralda, de klokkentoren. Omdat wij geen skip-the-line kaartjes meer konden boeken, moesten wij twintig minuten in de rij staan. Dat viel achteraf nog wel mee. De Kathedraal is na de Sint Pieter en de Saint Paul in Londen de grootste kathedraal van Europa en ligt op een plek waar in eerste instantie een moskee was gebouwd. In de 15de eeuw werd deze afgebroken en werd de kathedraal gebouwd. Alleen de Patio de Naranjos en de Giraldatoren zijn overblijfselen uit de Moorse periode. De gotische kathedraal is imposant groot. Als je binnen bent wordt je overvallen door de enorme grootte. In de Kathedraal zijn diverse kapelletjes en natuurlijk de hoofdkapel. In sommige ruimten worden kunstschatten tentoongesteld. Eén heel bijzonder monument is de graftombe van Columbus. Zijn kist wordt gedragen door de koningen van Castille, Léon, Aragon en Navarra. Door de audiogids kregen wij veel bijzonderheden te horen. Aan de buitenkant zijn schitterende portalen met prachtig beeldhouwwerk te bewonderen. Vanaf de Giraldatoren hadden wij een prachtig uitzicht over de stad. Uiteindelijk hebben wij ons zo’n drie uur vermaakt in en rond dit bijzondere monument. De tapas daarna smaakte prima maar daarna was het uit met de pret. We waren net aan een wandeling door de wijk Santa Cruz begonnen toen het zachtjes begon te regenen. Even schuilen dan maar, het zal zo wel opklaren. Niet dus, het ging alleen maar harder regenen. Regenjackjes aan en zo snel mogelijk naar onze loft. Bij de plaatselijke supermarkt inkopen gedaan en ‘thuis’ gegeten. Dat is dan weer zo’n voordeel van een appartement die van alle gemakken is voorzien.
Dinsdag stond in het teken van de topattractie van Sevilla, het Real Alcázar. Wij hadden skip-the-line tickets van 13.00 uur zodat wij eerst nog wat door de sfeervolle straatjes van Sevilla konden dwalen. Het Real Alcázar omvat diverse paleizen die door de Almohadische heersers zijn gebouwd. In 1364 werd in opdracht van koning Pedro I binnen de paleizen van het Alcázar een koninklijke residentie gebouwd. Prachtige bogen sieren de patio’s en gangen. Iedere zaal of patio doet je naar adem snakken, zo adembenemend mooi is het. Je voelt en proeft de sfeer die er in vroeger tijden is geweest. En probeer dat dan ook nog maar eens op de gevoelige plaat vast te leggen. Bijna onbegonnen werk maar wij hebben toch een poging gedaan. Het is maar goed dat het museum bezoekers in tijdsloten toelaat. Daardoor is het niet overvol en krijgt iedereen de kans om van deze mooie creatie te genieten. Behalve de paleizen zijn er ook nog mooie tuinen aangelegd die veel schaduw bieden om even bij te komen. Ook in het Real Alcázar hebben wij vele uren doorgebracht en eigenlijk wil je het complex niet verlaten omdat je geen afscheid wil nemen van al dat moois. Toch maar gedaan en op weg gegaan naar het Plaza de Torres de Maestranza oftewel de arena voor stierengevechten. Eén schril contrast met het Alcázar waar het om schoonheid gaat en hier staat het doden van een stier voorop. Veel Spanjaarden zien het waarschijnlijk anders en bewonderen de gracieuze stijl van de toreador. Hoewel wij een tegenstander zijn van stierenvechten is het wel een stuk cultuur van Spanje en hopelijk ook binnenkort een stuk historische cultuur. Daarom hebben wij toch één van de grootste en belangrijkste arena’s van Spanje bezocht. Na een rondleiding door een museum betreed je via de poort der toreadors de arena. Als je in het midden staat is het toch indrukwekkend groot ondanks dat er ‘maar' 12.500 toeschouwers de arena omringen. Inmiddels ging de klok naar achten en werd het tijd voor een hapje en een drankje. Onze trouwe vriend tripadvisor gaf ons de tip voor restaurant La Taraceina in Santa Cruz. Dat bleek een voltreffer want in de zwoele herfstnacht konden wij op het terras van heerlijke tapas en sangria genieten. Dat was meteen onze laatste avond in Sevilla. Eén prachtige stad en alle bezienswaardigheden zijn goed te belopen. Oké, het centrum is groter dan in Cordoba maar toch nog redelijk compact. Wij hebben ondanks Leslie drie dagen genoten. Eens kijken of dat ook in Cadiz wil lukken waar wij woensdagochtend naar toe zijn gegaan.

Hasta luego,
Coen en Lia.