Tumpak Sewu watervallen en Bromo tour

Het is een weekend vol activiteiten geweest. Zaterdag vertrokken wij om 08.00 uur met een chauffeur naar de Tumpak Sewu watervallen. Volgens velen zijn dit de mooiste watervallen van Indonesië. Vanwege de vakantie na het suikerfeest.was het druk op de weg  Ondanks dat het 'maar' 75 kilometer is, deden wij er toch twee uur over. Halverwege de route werd het landschap groen en slingerde de weg zich naar boven. Inhalen was not done met al die bochten. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats konden wij onze droge kleding in de auto achterlaten en hebben we alleen maar een 'dry bag' meegenomen. Het was ons duidelijk gemaakt dat wij drijfnat bij de auto zouden terugkeren. Bij de ingang moesten wij 20.000 rupiah (€1,25) per persoon betalen. De chauffeur liep met ons mee naar het panorama uitzichtpunt. Daar zagen we inderdaad een majestueuze waterval zoals wij nog nooit hadden gezien. Dat was echter pas het begin. Op eigen houtje gingen wij verder. Voor de zekerheid hadden wij aan het begin een foto van de plattegrond gemaakt. Via steile trappen daalden wij af. Helaas hielden halverwege de trappen ermee op. Sterker nog, langs een touw daalden wij door een waterstroom verder af. Onze doop hadden we al snel gehad. Verder langs rotspaadjes en nog meer stroompjes waarlangs wij naar beneden moesten klauteren. Het was pittig maar we kwamen beneden aan de voet van de waterval. Oh ja, we waren een ander gebied binnengetreden. Of wij even 20.000 rupiah per persoon wilde aftikken. Doe maar ruig haha. Het watergeweld gaf een fantastisch schouwspel. Overal kwam het water na beneden. Na de nodige foto's en filmpjes ging we naar een grot. Maar daar moesten wij eerst een stukje langs en door de rivier waden. Daarna begon het klauteren weer. Inmiddels waren wij tot op onze onderbroeken nat. Langs touwen en geïmproviseerde leuningen omhoog. Je moest goed opletten waar je je voeten neerzette. Wij hadden inmiddels aansluiting gevonden bij een jong Nederlands stel en hun gids. Zo konden wij elkaar helpen om omhoog te komen. Onderweg natuurlijk weer een nieuw betaalpunt tegengekomen en....  u raadt het al 20.000 ruphia p.p. afgetikt. De grot zelf stelde niets voor maar de weg er naartoe was een avontuur. Alleen het vervelende was dat het hier dood liep. Nee hè, moeten we dezelfde weg terug? Ja dus en dat is lastiger dan omhoog. Nee toch niet. Lia zag na een klein stukje afdalen opeens een bordje exit en die wees de andere kant op dan helemaal terug naar de rivier. De gids van het jonge stel beweerde hij hoog en laag dat wij toch echt helemaal terug moesten. Gelukkig hadden wij de plattegrond en konden wij hem overtuigen om met ons mee te gaan. De Nederlandse jongen was het trouwens al snel met ons eens. Nu was het nog maar een klein stukje over rotsen en door water maar de stenen trappen hadden wij al in ons vizier. Oké, had was nog niet gedaan want de route was supersteil maar de waterstromen hoefde wij niet meer te trotseren. Eenmaal boven smaakte de eenvoudige lunch in een warung prima. Op de terugweg hebben wij nog een hele bijzondere moskee bezocht. Het had een ontwerp van Gaudi kunnen zijn en evenals de Sagrada Familia is deze moskee nog lang niet af. De moskee was rijk gedecoreerd net ornamenten en voor een groot gedeelte in blauw en wit geschilderd. Het gebouw heeft negen verdiepingen en vele vormen. Wij mochten in onze toeristenkleding naar binnen. Er waren zelfs diverse aquariums met grote vissen aanwezig. Het was allemaal zo bijzonder om te zien. Dat was een leuk extraatje. In het donker arriveerden wij weer bij onze homestay. Na het diner zochten wij snel het mandje op in verband met het bezoek aan de Bromovulkaan op zondag.
Om 00.00 uur ging de wekker want we werden om 00.30 uur opgehaald voor de tour. Wij hoopten de zonsopkomst te zien. Met z'n vieren zaten wij achterin aardig opgevouwen in de jeep. Niet heel comfortabel maar ontberingen horen soms ook bij het reizen. Wij lieten al snel Malang achter ons en al grommend trok de jeep zich slingerend omhoog en ook weer een stukje omlaag. Plotseling hield het asfalt op en via allerlei zandwegen slingerde de jeep zich door een soort van pampas. Nu werd het grommen van de diesel vergezeld door het piepen en kraken van de carrosserie. Wij werden compleet door elkaar gerammeld en er zat bij ons geen orgaan meer op de juiste plek.  Vlakbij het uitkijkpunt King Kong Hill konden wij uit de auto. De warme kleding werd aangetrokken want we zitten hier op ruim 2500 meter hoogte en de nachten zijn koud. In een warung werd een kop thee gedronken waarna wij om 04.00 een mooi plekje op het viewpoint hadden en in afwachting van de zonsopkomst waren. Om 04.30 uur begon de dageraad rood te kleuren maar het duurde toch nog even voor de zon echt over de bewolking heen scheen. Toen werd het toch wel magisch met drie vulkanen dicht bij elkaar in een zandvlakte, de zon die erop scheen en de mist op de zandvlakte. De dag, hoewel het was nog nacht, was al geslaagd. In een colonne van ronkende en walmen uitslaande jeeps ging het naar de 'parkeerplaats' in de zandvlakte. De warme kleding kon uit want inmiddels deed de zon zijn plicht en warmde het snel op Vanaf daar liepen wij door het zwarte zand naar de voet van de Bromo. Daarbij kom je eerst langs de kleine Hindoeïstische tempel Pura Luhur Poten. Helaas was de tempel voor toeristen gesloten. Dan maar verder. We worden voorbij gelopen door kleine paarden die voornamelijk Aziatische luilakken tot aan de onderkant van de trap brengen. Je moest nog oppassen ook want toen het bergop ging liep je tussen wallen van lava en werd je zo van de sokken gelopen door de begeleiders en hun paarden. Alsof ze het alleenrecht hadden om daar te lopen. Niet dus. Het laatste stuk naar de kraterrand gaat via een steile trap. Eenmaal boven is het dringen geblazen maar iets meer naar links is volop ruimte om het natuurgeweld in de krater te aanschouwen. Diep beneden zie je de gele zwavel, borrelt, rommelt en stoomt het dat het een lieve lust is. Het is een indrukwekkend en fascinerend schouwspel. De terugweg was een stuk makkelijker. Tussen de honderden jeeps hadden wij al snel onze jeep gevonden. Door de Sea of Sands en een prachtig natuurgebied reden wij terug naar Malang waar wijom 12.00uur arriveerden. Door elkaar gerammeld in de jeep maar het was het 100% waard. Behalve wat eten hadden wij geen puf meer om nog iets anders te ondernemen
De bagage gepakt en lekker geralxed. Ook nog een tijd met de moeder van de eigenaresse zitten kletsen. Dat was heel gezellig. Maandag zet zij ons bij het busstation af en is het nog afwachten of wij naar Karimunjawa kunnen. De snelle boot zit vol. Laten wij hopen dat dit goed afloopt.