De Borobudur

Dinsdag ging eindelijk een lang gekoesterde wens in vervulling; een bezoek aan de Borobudur. Tijdens het plannen van de reis gingen we er vanuit dat wij de tempel niet op mochten maar er alleen omheen konden lopen. Groot was de vreugde toen er een bericht kwam dat het met speciale maatregelen en een toeslag op de ticket toch mocht. In Pangandaran kregen wij weer te horen dat vanaf 15 april het niet meer was toegestaan. De proef liep tot en met 14 april. Wij balen maar voor de zekerheid toch wat vragen in een facebookgroep met Indonesië liefhebbers. Toen bleek al snel dat er weer groen licht was voor het beklimmen van de tempel. Het aantal bezoekers werd wel gelimiteerd tot 1200 per dag.
Voor de zekerheid de wekker op half zeven gezet om op tijd bij de Borobudur te zijn
Van het hostel kregen wij een 'take-away' ontbijt mee en om zeven uur reden wij weg. Ondanks dat het maar 52 kilometer is doe je er anderhalf uur over. Het is superdruk in de stad en er omheen. Af en toe moesten wij ook op de routeplanner kijken of we nog goed zaten. Een enkele keer moesten wij iets corrigeren maar over het algemeen reden wij de juiste route. Om half negen hadden wij onze combitickets voor de Borobudur en de Prambanan in the pocket. Het was super stil op de parkeerplaats en bij de kassa. Al die wildwest verhalen over de drukte werden gelogenstraft. Wij moesten even wachten omdat de toegang naar het complex om negen uur pas opengaat voor de toeristen. Zitten wij daar op een bankje en wie komen daar binnen stappen? Ja hoor, Wouter, Melany, Claudia en Roos waarmee wij in Pangandaran ook leuk zijn opgetrokken. Onder begeleiding van een gids gingen wij op pad naar de indrukwekkende boeddhistische tempel. Bij de tempel aangekomen moesten wij onze schoenen verruilen voor de onderweg verkregen slippers. De schoenen moesten in de handtas waar de slippers uitkwamen. Dat zijn alvast leuke souvenirtjes. Van verre is de tempel al bijzonder om te zien maar als je erbij staat is het adembenemend mooi. Borobudur betekent tempel op de berg en heeft geen holle ruimtes. Het heiligdom is 123 x 123 in het vierkant en heeft 9 niveaus die de reis naar het Nirwana voorstellen. Het laagste niveau is de hel. De eerste zes niveaus zijn in het vierkant, de laatste drie niveaus zijn rond, met daarop de beroemde stoepa's. In de stoepa's zitten boeda's. Het midden van het heiligdom wordt door een grote stoepa gemarkeerd. Er zitten veel details in het bouwwerk verwerkt en ook hier is het verbazingwekkend dat ze zoiets lang geleden(750 - 850 na Chr.) konden maken. Na de Borobudur zijn wij met de scooter naar de kippenkerk gereden. Deze naam heeft de kerk van de bevolking gekregen maar het moet eigenlijk een duif voorstellen.De kerk is in 1990 gebouwd door Daniel Alamsjah. Hij had in 1989 een droom waarin hij door God werd geïnspireerd om een kerk voor alle gelovigen te bouwen. Het is een bijzonder 'kerkje' om te zien. Vanuit de kroon zie je de Borobudur en als het mooi weer is, zie je één van de actiefste vuljanen van Indonesië, de Merapi. Helaas was het wat heiig waardoor wij die niet konden zien. Hier hebben we onder het genot van een mooi uitzicht geluncht. Door de hitte en het vroege opstaan vonden wij het wel welletjes en zijn wij halverwege de middag weer teruggereden naar de homestay. De Prambanan hebben wij naar woensdag doorgeschoven. Het combiticket is toch twee dagen geldig. In de homestay hebben wij nog een verkwikkende duik in het zwembad genomen en 's-avonds lekker gegeten en wat gedronken met het vriendengroepje. Zo werd het toch nog een lange maar prachtige dag