Prambanan

Woensdag gingen de luiken pas om negen uur open. De vermoeienissen van dinsdag hadden er schijnbaar toch ingehakt. De temperaturen van dik boven de dertig graden zijn daar ook debet aan. Maar we klagen niet hoor. Dit weer is beter dan die hoosbuien die we ook hebben gehad. En het is vakantie dus uitslapen mag.
Na het ontbijt, dat iedere dag weer anders is, zijn wij naar het Kraton gegaan waar het paleis van de sultan is. Sultan Hamengkoeboewono X woont daar evenals zijn vijf dochters. Dat kan in de toekomst nog problemen opleveren omdat de sultan geen mannelijke opvolger heeft. Zijn broers schijnen nu al op de troon te azen omdat zij wel mannelijke opvolgers hebben. Een gids gaf uitleg over de diverse verblijven. De privéverblijven kregen wij uiteraard niet te zien. Alleen vanaf een afstandje zie je het verblijf van de sultan liggen. Dat zag er wel mooi uit. De rest van het terrein ziet er vrij sober uit. Er werken 2500 mensen voor de sultan. Dat is in uiteen lopende functies zoals kok, bewaking maar ook wayang poppenmakers en makers van batikkleden. Het meeste personeel woont ook binnen het Kraton. De bewakers lopen in traditionele Javaanse gewaden rond en afhankelijk van hun status dragen sommige een kris achter hun rug tussen de heupband. Bij het atelier van de wayangpoppen zijn wij donderdag nog een keer teruggekomen en hebben daar een leuk souvenir gekocht.
Na het paleis van de sultan zijn wij met de scooter naar Taman Sari, het waterpaleis gereden. In tegenstelling tot het paleis van de sultan was het hier redelijk druk. Taman Sari bestaat uit drie baden waar de prinsessen en de dochters een bad konden nemen. Zo werd het ook het 'jachtgebied' voor de sultan. De huidige sultan heeft overigens maar één vrouw. Taman Sari is niet groot maar de moeite waard en ziet er fotogeniek uit. Na de lunch zijn wij naar de Prambanan gereden. Dat was zo'n drie kwartier rijden. Wij hoopten een mooie zonsondergang te zien maar helaas pindakaas. Er was teveel bewolking. Maar dat hield niet in dat ook deze tempels indrukwekkend waren. Het complex bestond uit 224 tempels waarvan er nu nog maar een paar overeind staan. De met name, Hindoeïstische tempels zijn rond 850 na Chr gebouwd en bevatten ook weer prachtige reliëfs. De drie grootste tempels van Prambanan zijn gewijd aan de belangrijkste Hindoeïstische goden Shiva, Vishnu en Brahma. Ze hebben drie niveaus. De eerste, Bhurloka, is het fundament van de tempel en symboliseert de wereld van de  sterfelijkheid. Het tweede niveau, Bhuvarloka, is de opbouw en symboliseert de wereld van de zuiverheid. Het derde niveau, Svarloka, zeg maar waar de opbouw overgaat in 'het dak' symboliseert de wereld van de goden. Het was er aan het eind van de middag zeer rustig. Ook deze bouwwerken mag je beklimmen. Iedere kant bevat een ingang met daarin een beeld van één van de Hindoeïstische goden zoals, Shiva of Ganesha. In het mooi verzorgde park liggen nog vier tempels. Twee daarvan zij klein maar de derde, Candi Sewu, was ook de moeite van het bezichtigen waard. Omdat het park dicht ging hadden wij daar niet zoveel tijd voor. In het donker gingen wij weer terug naar Yogyakarta. Gelukkig werd ook dit scooterritje tot een goed einde gebracht. Tijdens ons etentje in restaurant Via Via zie ik een stel binnen komen waarop ik tegen Lia zeg 'dat is de tante van Wendy(onze schoondochter). Even geappt met het thuisfront en ze gewoon aangesproken. En ja hoor, ze keken net als ons stom verbaasd. Hoe is dit mogelijk. Bestaat toeval?
Moe maar voldaan en onder de indruk van deze wereldwonderen zochten wij ons bed op.