Dag 3, Bangkok.

We zijn pas 3 dagen in Thailand/Bangkok maar het voelt aan als een week. In die 3 dagen hebben wij al zoveel indrukken op gedaan. Vandaag was het drie maal is scheepsrecht. Voor de derde keer naar het Grand Palace en deze keer konden wij wel naar binnen. De pijpen werden aangeritst want je mag niet in een korte broek naar binnen. Maar ‘oh my goodness’ wat een mensen. Vooral heel veel Chinezen met hun irritante parapluutjes. En als je klaar staat om een foto te maken, gaan ze gewoon voor je staan. Eigenlijk hebben wij alleen de belangrijkste tempel van Thailand, Wat Phra Kaeo, bezocht. Het paleis is op dit moment gesloten vanwege de overleden koning Bhumibol. Wij konden het alleen vanaf een afstandje bewonderen. Overigens woont de koninklijke familie tegenwoordig in Dusit. En het is ook bijzonder dat je een ticket krijgt voor een munten en sieradenmuseum welke vanwege een renovatie is gesloten. Gelukkig was Wat Phra Kaeo alleen al de entree dubbel en dwars waard. Het belangrijkste gebouw is de bot waar de smaragden Bhoedda hoog op een verguld altaar staat. Fotograferen was uit den boze. Het gebouw en het altaar zien er indrukwekkend mooi uit. Het groene beeldje is uit één stuk jade gemaakt en wordt door de talrijke Thaise mensen aanbeden. De wanden van de bot zijn opgesierd met muurschilderingen. Het geheel is indrukwekkend mooi. Ook de andere gebouwen binnen het complex zijn het aanzien meer dan waard. Het opvallendste is de Phra Si Rattana Chedi, een schrijn in de vorm van een gouden koepel. Hierin wordt een deel van het borstbeen van Bhoedda bewaard. Wij hebben onze ogen uitgekeken en ons niet door de warmte laten verjagen. In de mIddag zijn wij we met de Chao Phraya Express boot verder afgezakt om met de metro naar het Jim Thompson House te gaan. Hier maakten wij een fout door na een goed gemeend advies bij een verkeerd station uit te stappen waardoor wij achteraf een behoorlijk stuk moesten lopen. Het voordeel was wel dat wij daardoor ook nog even het MBK shopping centre konden meepakken. Dat is een soort van overdekte straatmarkt die over acht etages is uitgespreid. Het Jim Thompson House is één van de best bewaard gebleven huizen van Thaise origine. Omdat wij toch al in de moderne wijk Silom waren en de middag op zijn eind liep zijn wij naar Cloud47 gegaan. Cloud47 is een rooftopbar waar geen dresscode geldt. Vanaf grote hoogte hadden wij een fenomenaal uitzicht over Bangkok. Met een biertje en een cocktail zie je iedereen genieten. De zonsondergang en het duister zorgde voor een feeërieke voorstelling. Na dit ‘theaterstuk’ kwamen wij onverwachts in een straat vol streetfood terecht. Daar hebben wij echt Thais gegeten en dat is spicy. De vlammen slaan uit je oren maar lekker dat het was, jammie jammie. Omdat de Express boot ’s-avonds niet vaart zijn wij met de metro en taxi terug gegaan naar ons guesthouse en was er weer een dag voorbij en wat voor een dag. Nu wij deze blog schrijven zitten wij in een Kanchanaburi maar daarover meer in een volgend verslag.

Groeten uit Kanchanaburi,
Coen en Lia.